آثار تنش های شوری و خشکی بر روی جوانه زنی دو گیاه مرتعی agropyron desertrum و agropyron elongatum

اثر غلظت های مختلف محلول خشکی وشوری بر جوانه زنی دو گونۀ agropyronelongatum و agropyrondesertrum تحت آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی بررسی شد. برای اعمال تنش خشکی و شوری به ترتیب، نه سطح پتانسیل اسمزی از مانیتول (تیمار شاهد، 2 بار، 4 بار، 6 بار، 8 بار، 10 بار، 12 بار، 14 بار و 16 بار) و هفت سطح شوری از nacl (تیمار شاهد، 2 بار، 4 بار، 8 بار، 16 بار، 33 بار و 64 بار) با 3 تکرار انجام شد. نتایج نشان داد که با افزایش تنش شوری و خشکی کلیه صفات جوانه زنی (طول ریشه چه، طول ساقه چه، درصد جوانه زنی، سرعت جوانه زنی، وزن ریشه چه و ساقه چه، بنیۀ بذر و ضریب آلومتری) کاهش می یابند. نتایج تجزیۀ واریانس تنش شوری نشان داد که گونۀ agropyron desertrum با داشتن 100 درصد جوانه زنی، بیشترین درصد و همچنین با داشتن 09/6 سانتی متر بیشترین طول ریشه چه را در تیمار شاهد داشت. مقایسۀ میانگین داده ها در بین تیمارهای مورد آزمایش برای تنش خشکی نشان داد که گونۀ agropyron elongatum با داشتن 53/4 سانتی متر ریشه چه و 506/4 سانتی متر ساقه چه، بیشترین طول ریشه چه و ساقه چه را در تیمار شاهد دارا بود. گونۀ agropyron elongatum تا حداکثر غلظت شوری و خشکی مقاومت بیشتری از خود نشان داد. در نتیجه با توجه به نتایج کلی حاصل از این تحقیق می توان گفت در مرحلۀ جوانه زنی، از نظر مقاومت و تحمل به شرایط دشوار شوری و خشکی گونۀ agropyron elongatum، گونۀ مقاوم تری نسبت به گونۀ agropyrondesertrum می باشد.